OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

cundir - verbo

cun·dir

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
cundo / cundo
cundes / cundes / cundís / cundís
cunde / cunde
cundimos / cundimos
cundís / cundís
cunden / cunden
cundía / cundía
cundías / cundías
cundía / cundía
cundíamos / cundíamos
cundíais / cundíais
cundían / cundían
cundiré / cundiré
cundirás / cundirás
cundirá / cundirá
cundiremos / cundiremos
cundiréis / cundiréis
cundirán / cundirán
cundí / cundí
cundiste / cundiste
cundió / cundió
cundimos / cundimos
cundisteis / cundisteis
cundieron / cundieron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
cunda / cunda
cundas / cundas
cunda / cunda
cundamos / cundamos
cundáis / cundáis
cundan / cundan
cundiera / cundiera / cundiese / cundiese
cundieras / cundieras / cundieses / cundieses
cundiera / cundiera / cundiese / cundiese
cundiéramos / cundiéramos / cundiésemos / cundiésemos
cundierais / cundierais / cundieseis / cundieseis
cundieran / cundieran / cundiesen / cundiesen
cundiere / cundiere
cundieres / cundieres
cundiere / cundiere
cundiéremos / cundiéremos
cundiereis / cundiereis
cundieren / cundieren

cunde / cunde
cundí / cundí

cundid / cundid
cundan / cundan
cundiría / cundiría
cundirías / cundirías
cundiría / cundiría
cundiríamos / cundiríamos
cundiríais / cundiríais
cundirían / cundirían
Infinitivocundir / cundir
Gerundiocundiendo / cundiendo
Participio
cundido / cundidocundida / cundida
cundidos / cundidoscundidas / cundidas

Flexiona como: partir

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española